11

-
O sabah yerinden kalkamadı. Bacağı kımıldamadı bile. Güneş odasına tülün ve perdenin ardından tüm gücüyle sızıyordu. Konuşamadı. Eli telefona uzanamadı. Gün öğleni mi bulmuştu. Kış güneşi parlak olur sabahları insanın gözüne girer ve bu onu hep rahatsız eder. Biliyor bunları ve düşünüyor. sadece düşünebiliyor. Bedeninde bir acı var mı diye yokluyor ruhuyla. Duyuları hiç bir cevap vermiyor. Kol kımıldamıyor. Bacak hareket etmiyor. Ağzını açamıyor. Oysa aklı yerinde. Rüya mı? Kabus? Hayır değil. Alt kattaki ailenin sesleri her zamanki düzende akıyor. Kadının sesi, kapıların açılıp kapanması, çocukların okula gitme telaşı.Sonra başlayan müzik. Her gün başka bi tarz dinliyor kadın. Bazen beğeniyor onun dinlediği müzikleri bazen hiç hoşlanmıyor. Kendi de şu anda kalkmış yüzünü yıkamış kahvaltısını hazırlıyor olmalıydı. Evet seslerin düşündürdüğü akış bu. Kendi koptuğu akış...
 Telefona bir uzanabilse. Sesi çıkıyor ama ağzı oynamıyor. Nasıl olcak. Gündeliğe gelen kadının günü mü bugün. Hayır çarşambaydı o. Bugün ne? Dün duruşma vardı demekki cuma. Artık emekli olmuyor musunuz demişdi adliyedeki memur gevrek gevrek gülerek. Tek başıma bir hayatım var. Onca tecrübem ve vaktim. Niye emekli olayım. Artık sağlığım yok ama. Felç mi bu? Durmak mı? Düşünüyor, yanaklarının ısladığını farkediyor irkilerek. Beklemek zorundayım. Ya kardeşi arar onu gün içinde ya da ofisden kız. Ulaşamayınca bulurlar elbet evde. Bulunurum diye düşündü. Ararlar. Burdayım. Kımıldayamıyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

selam Mardin

-
 Sana ne anlatacağım, dinle..Biliyorsun genelde her gün çıkıyorum yürüyüşe ve çoğunlukla da sahilde uzun uzun yürümeyi seviyorum..deniz çünkü..ve o kadar çok insan o kadar çok kısa küçürek hikaye anı oluyor ki elim kolum değilse de gönlüm aklım gözlerim dolu geliyorum eve.. Eh her gün yaklaşık aynı vakitlerde aynı merkanda olursan artık görmeye alıştığın insanlar ve fark ettiğin detaylar da artıyor en azından görme körlüğü noktasına kadar..yaşlı bir bey amca dikkatimi çekti.hep aynı yerde oturuyor hep yüzü insanlara sırtı denize dönük.hep gülümseyen gözlerle bir şeylerle ilgileniyor kedi, çocuk, karga, insan..mütebessim..bazen de öyle dalgın sessiz eli ceketinin cebinde yere bakarak oturuyor..bir süre gözlemledim sonra bir gün göz göze gelince ki insanların yüzüne bakıyor selam verdim..aldı selamı ben devam ettim..geri dönüşte el salladım o da öyle.. bunu çocuklara ve yaşlılara yapmayı özellikle seviyorum..çocuklar kısmı muhteşem zaten bakın gülümseyerek ama,illa ki bir hoş tepki g...
Devamı

mektup-iki

-
Sevgili Şukufe,   Her sene kasım ayı böyle mi oluyordu bu şehirde hava hatırlamıyorum, bu sene kızıl saçlı ve hırçın cazibeli bir kadın gibi..okşayan güneşi kadar tersleyen soğukları eksik değil..ama nerdeyse hiç ağlamadı biliyor musun..yağmursuz bir şehir, gözyaşı olmayan bir kadın kadar sert, katı ve kuru hissettiriyor..bir önceki gün bahardan rol çalan bir gün yaşıyorken bir sonraki gün kar yağdı ertesinde ise yine masmavi ve güneşli bir gök selamladı bizi.. bugün oğlumla yürüdük deniz kenarında..bir haftadır yürüyüşlerimi yapamadım ve nasıl bir hasret oldu bu anlatamam..bir ani ölüm, bir yas, bir hayatın görevlendirmesi bir destek olma çabası içinde geçti günler..sana yer kalmıyor günün içinde olaylar o kadar doluyor ve seni çağıran ağızlar o kadar çoğalıyor ki..olsun diyorsun ve bütün bunlara bir köprü gözüyle bakıp yeniden kendi yoluna çıkacağın anı demliyorsun içinde..yani ben öyle yapıyorum..yıllardır öyle yapıyorum..köprüler bazı zamanlar yol kadar uzuyor biliyorsun..ama s...
Devamı

kentsel dönüşen yaşlanıyor

-
 Kentsel dönüşüm için yıkılan evlerden biri onlarınki. Ellerinde avuçlarında biriktirdikleri ile satın aldıkları kendi hayallerince küçücük iki göz oda diye kurdukları bir yuvaydı. Senelerin şahitliği olan duvarları evet yaşlanmıştı tıpkı onlar gibi. İlk çocuklarının ölümü, ikinci sevinçleri üçüncünün hastalıkları ve yaslara sevinçlere ya da neşe ve şükre bandırılmış günler..Kalabalık akşam oturmaları şen kahkahalar çıtlamalı höpürdetmeli camdan taşan hayat..hayat akmıştı o evlerinin içinde. hayat büyümüş genişlemiş ağlamış gülmüş ve azalmıştı. Komşular değişmiş adres aynı kalmıştı. Hikaye kopmadan sürüyordu. Yine öyle olsun diye yıkılan ve dönüşen hayatlarının yakınında bir evde kiracı oldular. Yeni doğan yuvaya da şahit olmak göz kulak olmak hazır olmak niyetiyle belki. Dönüşüm zaman ister ama onların yaşlanmış günleri kolay dönüşemiyor.. Adres değişince odalar değişince eşyalar azalınca anahtarı bile saklanan eski evin rüyalardaki hayaleti daha bir sağlam durdu.. Alışmak kolay m...
Devamı