13

-
Sütlü kahvemiz ile temiz ve soğuk bir sabaha başlarken aklımızdan neler neler geçiyor.
Varlığından keyif alma halini düşünüyorum yine. Çocuklarda var bu galiba net gözlemleyebileceğimiz. Yalın olarak kendi halini yaşayabilen bir çocuk bu keyfi güzel yaşıyor ve hatta hissettiriyor çevresine tabi rikkatli bir gözlemciyseniz.
Böyle bir hal için ne gerekli. İnsanın kovuğuna sığınıp kendiliğini yaşması bir adım bir temel sadece. Orda kalmak değil mesele. İnsan diğer insanlarla kurduğu canlı münasebetler ilişkiler ile varlığının keyfini coşkusunu güzelliğini yaşayabiliyor ancak. Çünkü bizim birbirimizde kalan böyle bir bağımız var.Yaradılıştan.
Kutsal, görünmüyor değil görme niyetiyle yapılacak eylemlere bağlı bir üst algılayış haline ayan oluyor.
Değişen çevre bilgi ya da durum değil, mertebeniz, yaşananlara insanlara bakış mertebeniz. Bu da olgunlaşmayla ilgili ama elmanın dalda durarak olgunlaşması gibi değil.
Meşakkatli yolculuklar eylemler gerektiriyor. Malum bütün hikayelerde masallarda yol ve yolculuk vardır.
İnsan mahallesinden çıkmadan da çok uzun ve öğretici yükselten bir yolculuk yapabilir. İnsanla temas kurması bir kişi bile olsa yeter ve gerek koşul.
Bu nedenle günümüz modern zaman insanlarının manevi arayışlarını samimi ve gerçek bulmuyorum. Biz sadece ekmeğimize şimdi hangi tadda farklı bir şey sürülecek derdindeyiz. Birey olmak bireysel yaşam o kadar abratıldı ki atomize insanlar olarak dağılduk.
Bir artı bir evlerde yaşayan bir tek insan bir işine bir meşgalesine kendini kaptırıp biricik hayatının ve kararlarının bozulmasına tahammülü olmayan bireyimiz ne arayabilir ne bulabilir. Birileri güzelce oyalayabilir ama.
Aile olmanın basit bir yaşam destek hattı ya da mecburiyet ya da gelenek olduğunu zannederken tarihin bir yerinde kaybedilmiş simya olduğunu farkettiği esnada asıl acı yaşanacak ve geri yürümeye başlayacağız.
Ailemizi arayacağız.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

selam Mardin

-
 Sana ne anlatacağım, dinle..Biliyorsun genelde her gün çıkıyorum yürüyüşe ve çoğunlukla da sahilde uzun uzun yürümeyi seviyorum..deniz çünkü..ve o kadar çok insan o kadar çok kısa küçürek hikaye anı oluyor ki elim kolum değilse de gönlüm aklım gözlerim dolu geliyorum eve.. Eh her gün yaklaşık aynı vakitlerde aynı merkanda olursan artık görmeye alıştığın insanlar ve fark ettiğin detaylar da artıyor en azından görme körlüğü noktasına kadar..yaşlı bir bey amca dikkatimi çekti.hep aynı yerde oturuyor hep yüzü insanlara sırtı denize dönük.hep gülümseyen gözlerle bir şeylerle ilgileniyor kedi, çocuk, karga, insan..mütebessim..bazen de öyle dalgın sessiz eli ceketinin cebinde yere bakarak oturuyor..bir süre gözlemledim sonra bir gün göz göze gelince ki insanların yüzüne bakıyor selam verdim..aldı selamı ben devam ettim..geri dönüşte el salladım o da öyle.. bunu çocuklara ve yaşlılara yapmayı özellikle seviyorum..çocuklar kısmı muhteşem zaten bakın gülümseyerek ama,illa ki bir hoş tepki g...
Devamı

mektup-iki

-
Sevgili Şukufe,   Her sene kasım ayı böyle mi oluyordu bu şehirde hava hatırlamıyorum, bu sene kızıl saçlı ve hırçın cazibeli bir kadın gibi..okşayan güneşi kadar tersleyen soğukları eksik değil..ama nerdeyse hiç ağlamadı biliyor musun..yağmursuz bir şehir, gözyaşı olmayan bir kadın kadar sert, katı ve kuru hissettiriyor..bir önceki gün bahardan rol çalan bir gün yaşıyorken bir sonraki gün kar yağdı ertesinde ise yine masmavi ve güneşli bir gök selamladı bizi.. bugün oğlumla yürüdük deniz kenarında..bir haftadır yürüyüşlerimi yapamadım ve nasıl bir hasret oldu bu anlatamam..bir ani ölüm, bir yas, bir hayatın görevlendirmesi bir destek olma çabası içinde geçti günler..sana yer kalmıyor günün içinde olaylar o kadar doluyor ve seni çağıran ağızlar o kadar çoğalıyor ki..olsun diyorsun ve bütün bunlara bir köprü gözüyle bakıp yeniden kendi yoluna çıkacağın anı demliyorsun içinde..yani ben öyle yapıyorum..yıllardır öyle yapıyorum..köprüler bazı zamanlar yol kadar uzuyor biliyorsun..ama s...
Devamı

kentsel dönüşen yaşlanıyor

-
 Kentsel dönüşüm için yıkılan evlerden biri onlarınki. Ellerinde avuçlarında biriktirdikleri ile satın aldıkları kendi hayallerince küçücük iki göz oda diye kurdukları bir yuvaydı. Senelerin şahitliği olan duvarları evet yaşlanmıştı tıpkı onlar gibi. İlk çocuklarının ölümü, ikinci sevinçleri üçüncünün hastalıkları ve yaslara sevinçlere ya da neşe ve şükre bandırılmış günler..Kalabalık akşam oturmaları şen kahkahalar çıtlamalı höpürdetmeli camdan taşan hayat..hayat akmıştı o evlerinin içinde. hayat büyümüş genişlemiş ağlamış gülmüş ve azalmıştı. Komşular değişmiş adres aynı kalmıştı. Hikaye kopmadan sürüyordu. Yine öyle olsun diye yıkılan ve dönüşen hayatlarının yakınında bir evde kiracı oldular. Yeni doğan yuvaya da şahit olmak göz kulak olmak hazır olmak niyetiyle belki. Dönüşüm zaman ister ama onların yaşlanmış günleri kolay dönüşemiyor.. Adres değişince odalar değişince eşyalar azalınca anahtarı bile saklanan eski evin rüyalardaki hayaleti daha bir sağlam durdu.. Alışmak kolay m...
Devamı