7

-
Herkes yanımda üzüldüğünü saklamak için çok fazla çaba gösteriyor ve bu beni daha çok üzüyor. Kimseye yük olmadan atlatamayacağım bir hastalık bu biliyorum. Kendime yüküm ayrı. Kanser olmak diye bir şey vardı biliyordum. Bunca yıldır işine gücüne bakan düzgünce bir hayat yaşayan sıradan bir adamım. İşim gücüm kendi seçimim. Mutlu olduğum yerde ve zamanda çalışmak beni hep mutlu etti. Pazardan yorgun üşümüş acıkmış bazen bitkin ve bıkkın döndüğüm günler yine de nispeten az olurdu. Seviyordum ticareti. Anlattım ya sana yeğenim daha ilkokulda köyde başladım şeker satarak. İstanbulda tutundum. İstanbul beni tutmuş mu hiç bakmadım. Dışarda olmak kendi ufak tezgahında olmak..İnsanlar gelip geçer önünden. Gelir bir çorap alır. Sen sanki hizmetin en hasını yapmış gibi sevinince şaşırır... Şaşırsın. Ben dünyanın tozuna değil yürüyen ayaklarına baktım. Yaş bu yaş elbet bir şey bulacak normal tabi. İsterdim ki gideyim bir odaya uyuyorum diyeyim çekeyim bütün yükünü bu hastalığın bitireyim öyle çıkayım insan yanına. Üzülüyor çoluk çocuk, hanım. Kardeşlerim de öyle..Hani bu hastalığı az çok bilirdim de bununla nasıl yaşanır yanındakilerle nasıl paylaşılır derdi onu bilmezdim hala da bilmiyorum yeğen. Elbet geçecek öyle ya da böyle. olmadı biz geçip gideriz bu dünyadan. Allah var der sabrederim . Acıyan canımı da biraz susturabilsem. Konuşmaya mecalim yok yeğen hadi sen geç, çay iç, ikram yapsınlar.
..
Dayım kansermiş. Yanına vardım. O konuştu ben dinledim. Konuşamadım. ne denir bilemedim. Geveledim, geveledim. Laf sızdı yanağımdan sadece.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

selam Mardin

-
 Sana ne anlatacağım, dinle..Biliyorsun genelde her gün çıkıyorum yürüyüşe ve çoğunlukla da sahilde uzun uzun yürümeyi seviyorum..deniz çünkü..ve o kadar çok insan o kadar çok kısa küçürek hikaye anı oluyor ki elim kolum değilse de gönlüm aklım gözlerim dolu geliyorum eve.. Eh her gün yaklaşık aynı vakitlerde aynı merkanda olursan artık görmeye alıştığın insanlar ve fark ettiğin detaylar da artıyor en azından görme körlüğü noktasına kadar..yaşlı bir bey amca dikkatimi çekti.hep aynı yerde oturuyor hep yüzü insanlara sırtı denize dönük.hep gülümseyen gözlerle bir şeylerle ilgileniyor kedi, çocuk, karga, insan..mütebessim..bazen de öyle dalgın sessiz eli ceketinin cebinde yere bakarak oturuyor..bir süre gözlemledim sonra bir gün göz göze gelince ki insanların yüzüne bakıyor selam verdim..aldı selamı ben devam ettim..geri dönüşte el salladım o da öyle.. bunu çocuklara ve yaşlılara yapmayı özellikle seviyorum..çocuklar kısmı muhteşem zaten bakın gülümseyerek ama,illa ki bir hoş tepki g...
Devamı

mektup-iki

-
Sevgili Şukufe,   Her sene kasım ayı böyle mi oluyordu bu şehirde hava hatırlamıyorum, bu sene kızıl saçlı ve hırçın cazibeli bir kadın gibi..okşayan güneşi kadar tersleyen soğukları eksik değil..ama nerdeyse hiç ağlamadı biliyor musun..yağmursuz bir şehir, gözyaşı olmayan bir kadın kadar sert, katı ve kuru hissettiriyor..bir önceki gün bahardan rol çalan bir gün yaşıyorken bir sonraki gün kar yağdı ertesinde ise yine masmavi ve güneşli bir gök selamladı bizi.. bugün oğlumla yürüdük deniz kenarında..bir haftadır yürüyüşlerimi yapamadım ve nasıl bir hasret oldu bu anlatamam..bir ani ölüm, bir yas, bir hayatın görevlendirmesi bir destek olma çabası içinde geçti günler..sana yer kalmıyor günün içinde olaylar o kadar doluyor ve seni çağıran ağızlar o kadar çoğalıyor ki..olsun diyorsun ve bütün bunlara bir köprü gözüyle bakıp yeniden kendi yoluna çıkacağın anı demliyorsun içinde..yani ben öyle yapıyorum..yıllardır öyle yapıyorum..köprüler bazı zamanlar yol kadar uzuyor biliyorsun..ama s...
Devamı

kentsel dönüşen yaşlanıyor

-
 Kentsel dönüşüm için yıkılan evlerden biri onlarınki. Ellerinde avuçlarında biriktirdikleri ile satın aldıkları kendi hayallerince küçücük iki göz oda diye kurdukları bir yuvaydı. Senelerin şahitliği olan duvarları evet yaşlanmıştı tıpkı onlar gibi. İlk çocuklarının ölümü, ikinci sevinçleri üçüncünün hastalıkları ve yaslara sevinçlere ya da neşe ve şükre bandırılmış günler..Kalabalık akşam oturmaları şen kahkahalar çıtlamalı höpürdetmeli camdan taşan hayat..hayat akmıştı o evlerinin içinde. hayat büyümüş genişlemiş ağlamış gülmüş ve azalmıştı. Komşular değişmiş adres aynı kalmıştı. Hikaye kopmadan sürüyordu. Yine öyle olsun diye yıkılan ve dönüşen hayatlarının yakınında bir evde kiracı oldular. Yeni doğan yuvaya da şahit olmak göz kulak olmak hazır olmak niyetiyle belki. Dönüşüm zaman ister ama onların yaşlanmış günleri kolay dönüşemiyor.. Adres değişince odalar değişince eşyalar azalınca anahtarı bile saklanan eski evin rüyalardaki hayaleti daha bir sağlam durdu.. Alışmak kolay m...
Devamı