Kusurun Değeri

-
Pazar günü. Geç kahvaltı masası. Herkes bir şeyler anlatıyor sırayla. Kızım yazı ödevinden bahsedince abisi bu ödevle ilgili çok bilinen o yapay zeka uygulamasından veya başka bir taneden yardım alabileceğini söylüyor. Babası 'yine de düzenlemen gerekir insan gibi değil henüz sonuçları, ama çok yakın bir zamanda insan mı yazdı ayırt edilemeyecek kadar iyi olacağından şüphem yok' diyor. Baba-oğul teknolojiyi seviyor takip ediyorlar. Ben zaten analog kalmakta bir sakınca görmüyor göçümü en başından beri çok yavaş yapıyorum.  Yani insan kadar doğal kusurlu yazabilecek mi? diye soruyorum. Kusur değerli olacak bence. Aynılığın ve kusursuzluğun girdabında hızla o kara deliğe doğru aksa bile bir gün kusurlu olanların farklılığı yani doğallığı dikkat çekecek eminim buna. Geçen gün vapurda göklere denize ve insanlara bakarken profilden iki genç kadına takıldı gözlerim. Biri yaptırdığı burnu ile evet estetik diğeri ise yaptırmadığı burnu ile doğal güzellikte. Bence tabi ki doğal olan kusurluluğu ve bundan dolayı kimseye benzemezliği ile ayrıca güzel. Sonra göz gezdirdim etrafa ve o yapılmış estetik aynı burundan o kadar çok var ki. Hep aynı nakaratta takılmış bir şarkıya maruz kalmak kadar sıkıcı. Aynı beden şekline sahip olmayı bu kadar istemek forma giymeye gizli bir açlık mı? Popüler olanın etkisinden hangimiz ne kadar kurtuluyoruz o da ayrı bir soru. Diğer yandan neden popüler yaptığımız şey kişisel farklarımızı yutan, yok eden, kusur sayan bir alt seviye oluyor bilmiyorum? 
Yemek yaparken mesela tam da reçete edilen gibi yapmak mı yoksa kendi hislerinizi ve tercihlerinizi katarak hedeflenenden daha farklı bir tada ulaşmak mı? Bence tabi ki kuralları bozmak. İçinden geldiği gibi  dans etmek mesela. İçinden geldiği gibi kusurlu da olsa yazmak. İçinden geldiği gibi evini döşemek ya da boş bırakmak. O pürüzsüz eşyalarla değil de belki elden geçirdiğin kusurlu görünen eşya ile 'sence'  bir yuva yapmak. Velhasıl kızıma kusurlu olacağından endişe etmeden kendince yaz yazını bu sana iyi gelecek asıl senin işine yarayacak dedim. Yoksa yapay zeka belki de gerçekten bizlerden daha mükemmel sanat eserleri(!)  ortaya çıkarabilir ama buna kimin ihtiyacı var ki? Biz kendimiz için bir yolda yürüyor ve o yolu yürürken, o hayatı yaşarken, hatasıyla ,sevabı ya da günahıyla yaptıklarımızın sonucunda biz olmuyor muyuz? İnsandan kusursuz hareketleri Tanrı dahi beklemiyorki. Birbirimizden bekliyoruz belki ondan tüm bu yapaylık.  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

selam Mardin

-
 Sana ne anlatacağım, dinle..Biliyorsun genelde her gün çıkıyorum yürüyüşe ve çoğunlukla da sahilde uzun uzun yürümeyi seviyorum..deniz çünkü..ve o kadar çok insan o kadar çok kısa küçürek hikaye anı oluyor ki elim kolum değilse de gönlüm aklım gözlerim dolu geliyorum eve.. Eh her gün yaklaşık aynı vakitlerde aynı merkanda olursan artık görmeye alıştığın insanlar ve fark ettiğin detaylar da artıyor en azından görme körlüğü noktasına kadar..yaşlı bir bey amca dikkatimi çekti.hep aynı yerde oturuyor hep yüzü insanlara sırtı denize dönük.hep gülümseyen gözlerle bir şeylerle ilgileniyor kedi, çocuk, karga, insan..mütebessim..bazen de öyle dalgın sessiz eli ceketinin cebinde yere bakarak oturuyor..bir süre gözlemledim sonra bir gün göz göze gelince ki insanların yüzüne bakıyor selam verdim..aldı selamı ben devam ettim..geri dönüşte el salladım o da öyle.. bunu çocuklara ve yaşlılara yapmayı özellikle seviyorum..çocuklar kısmı muhteşem zaten bakın gülümseyerek ama,illa ki bir hoş tepki g...
Devamı

mektup-iki

-
Sevgili Şukufe,   Her sene kasım ayı böyle mi oluyordu bu şehirde hava hatırlamıyorum, bu sene kızıl saçlı ve hırçın cazibeli bir kadın gibi..okşayan güneşi kadar tersleyen soğukları eksik değil..ama nerdeyse hiç ağlamadı biliyor musun..yağmursuz bir şehir, gözyaşı olmayan bir kadın kadar sert, katı ve kuru hissettiriyor..bir önceki gün bahardan rol çalan bir gün yaşıyorken bir sonraki gün kar yağdı ertesinde ise yine masmavi ve güneşli bir gök selamladı bizi.. bugün oğlumla yürüdük deniz kenarında..bir haftadır yürüyüşlerimi yapamadım ve nasıl bir hasret oldu bu anlatamam..bir ani ölüm, bir yas, bir hayatın görevlendirmesi bir destek olma çabası içinde geçti günler..sana yer kalmıyor günün içinde olaylar o kadar doluyor ve seni çağıran ağızlar o kadar çoğalıyor ki..olsun diyorsun ve bütün bunlara bir köprü gözüyle bakıp yeniden kendi yoluna çıkacağın anı demliyorsun içinde..yani ben öyle yapıyorum..yıllardır öyle yapıyorum..köprüler bazı zamanlar yol kadar uzuyor biliyorsun..ama s...
Devamı

kentsel dönüşen yaşlanıyor

-
 Kentsel dönüşüm için yıkılan evlerden biri onlarınki. Ellerinde avuçlarında biriktirdikleri ile satın aldıkları kendi hayallerince küçücük iki göz oda diye kurdukları bir yuvaydı. Senelerin şahitliği olan duvarları evet yaşlanmıştı tıpkı onlar gibi. İlk çocuklarının ölümü, ikinci sevinçleri üçüncünün hastalıkları ve yaslara sevinçlere ya da neşe ve şükre bandırılmış günler..Kalabalık akşam oturmaları şen kahkahalar çıtlamalı höpürdetmeli camdan taşan hayat..hayat akmıştı o evlerinin içinde. hayat büyümüş genişlemiş ağlamış gülmüş ve azalmıştı. Komşular değişmiş adres aynı kalmıştı. Hikaye kopmadan sürüyordu. Yine öyle olsun diye yıkılan ve dönüşen hayatlarının yakınında bir evde kiracı oldular. Yeni doğan yuvaya da şahit olmak göz kulak olmak hazır olmak niyetiyle belki. Dönüşüm zaman ister ama onların yaşlanmış günleri kolay dönüşemiyor.. Adres değişince odalar değişince eşyalar azalınca anahtarı bile saklanan eski evin rüyalardaki hayaleti daha bir sağlam durdu.. Alışmak kolay m...
Devamı