21

-

 

- Kulağıma çalınıverdi şu cümle "Sümer mitolojisinde tanrılar bir şeyin adını söylemekle o şeyi yaratıverirdi" bir belgeselde geçiyor, geçerken takıldı..isimlendirmek yaratmanın bir şekli değil mi diye sordum kendime..yani kendi yaşantımızın içinde de bakarsak bir ilişkiye bir duruma bir olaya kalkıp isim verdiğinizde o bir şeyi bir nevi ortaya koymuş hatta sınırlarını çizmiş olmuyor muyuz..hüzün dersen başka oluyor keder dersen başka, tanışıklık dersen başka arkadaşlık başka..bu uğurludur dersen başka off kötüye işaret dersen başka ki islam inancında hayra yormak vardır mümkün olduğunca olayları yorumlama şekli için bu öğretilir ve tavsiye edilir..bu başkalıkları anlaman için de kelimeler haznen geniş olacak, hangi adı verdiğinin de nitelik ve içerik etkisini bilecek belki sezeceksin..hoş bazı zamanlar bir ad koymayıp var etmeme çabası da olabilir..

- konuşulmayan konular bu isimlendirmelerden bir kaçış mı?

- sezmek sezgi ne kadar var hayatında..nasıl beslenir kuvvetlendirilir bu..insanın görünmeyen bilinmeyen durumlara da açık görünmeyen bilinmeyen bilgi duyu kanalları var bu kesin..çok az takdir edilen pek güvenilmez bulduğumuz bir yer ne de olsa madde dünyasında geçerli kanıtlı değil..ama hayati..sezgi biraz da az bilmeyle gidilen başka türlü bir yol değil mi? çıplaklık istiyor o yol, malumatla kuşanmışlık değil..

- bak tam burada yenice öğrendiğim bir kelime " ımızganmak" bulunsun elinde dilinde :) belki benim bu yazdıklarım ımızganmaktan neşet ediyor..ama sezgiye yakın çünkü akıl uyanmadı tam olarak.

- dün yağmur altında tam da havanın kararma saatlerinde yürüdüm..ıslakken de başka güzel dünya..bir de kar yağmış beyazlamış halini görsek yeniden..olur inşallah..

- bazı eşikleri aştığını fark etmezsin bir bakmışsın aa böyle olmuş şurdaydım buraya gelmişim dersin..fark etmeden de oluyor yani..belki hissettirmiyorlar..kolaylaştıranlar var..olsun kolay olsun güzel olsun olan hayırlıdır zaten. :)


Yorumlar

  1. Sadece C.11 Aralık 2024 14:23

    Sezgi hayatımda hep vardı, özellikle küçükken.. Sonra korktum ben ondan, ama çok korktum ve onu dinlememeye duymamaya çalıştım. Bir dönem küstük birbirimize. Sonra nasıl oldu bilmem, ince bir sızıntı gibi bir çatlaktan, çıkıverdi yine, girdi hayatıma. Bu sefer ondan korkmamayı, onunla el ele yürümeyi öğrenmeyi denedim. Bunun da tek yolu "anksiyete"ye açılan savaş sanırım, sezgi ile anksiyeteyi özdeşleştirirsen olmuyor, sezgi ile çıplak hissi özdeşleştirmek lazım dediğin gibi... Ama öğreniyorum, daha öğrenemedim....

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

selam Mardin

-
 Sana ne anlatacağım, dinle..Biliyorsun genelde her gün çıkıyorum yürüyüşe ve çoğunlukla da sahilde uzun uzun yürümeyi seviyorum..deniz çünkü..ve o kadar çok insan o kadar çok kısa küçürek hikaye anı oluyor ki elim kolum değilse de gönlüm aklım gözlerim dolu geliyorum eve.. Eh her gün yaklaşık aynı vakitlerde aynı merkanda olursan artık görmeye alıştığın insanlar ve fark ettiğin detaylar da artıyor en azından görme körlüğü noktasına kadar..yaşlı bir bey amca dikkatimi çekti.hep aynı yerde oturuyor hep yüzü insanlara sırtı denize dönük.hep gülümseyen gözlerle bir şeylerle ilgileniyor kedi, çocuk, karga, insan..mütebessim..bazen de öyle dalgın sessiz eli ceketinin cebinde yere bakarak oturuyor..bir süre gözlemledim sonra bir gün göz göze gelince ki insanların yüzüne bakıyor selam verdim..aldı selamı ben devam ettim..geri dönüşte el salladım o da öyle.. bunu çocuklara ve yaşlılara yapmayı özellikle seviyorum..çocuklar kısmı muhteşem zaten bakın gülümseyerek ama,illa ki bir hoş tepki g...
Devamı

mektup-iki

-
Sevgili Şukufe,   Her sene kasım ayı böyle mi oluyordu bu şehirde hava hatırlamıyorum, bu sene kızıl saçlı ve hırçın cazibeli bir kadın gibi..okşayan güneşi kadar tersleyen soğukları eksik değil..ama nerdeyse hiç ağlamadı biliyor musun..yağmursuz bir şehir, gözyaşı olmayan bir kadın kadar sert, katı ve kuru hissettiriyor..bir önceki gün bahardan rol çalan bir gün yaşıyorken bir sonraki gün kar yağdı ertesinde ise yine masmavi ve güneşli bir gök selamladı bizi.. bugün oğlumla yürüdük deniz kenarında..bir haftadır yürüyüşlerimi yapamadım ve nasıl bir hasret oldu bu anlatamam..bir ani ölüm, bir yas, bir hayatın görevlendirmesi bir destek olma çabası içinde geçti günler..sana yer kalmıyor günün içinde olaylar o kadar doluyor ve seni çağıran ağızlar o kadar çoğalıyor ki..olsun diyorsun ve bütün bunlara bir köprü gözüyle bakıp yeniden kendi yoluna çıkacağın anı demliyorsun içinde..yani ben öyle yapıyorum..yıllardır öyle yapıyorum..köprüler bazı zamanlar yol kadar uzuyor biliyorsun..ama s...
Devamı

kentsel dönüşen yaşlanıyor

-
 Kentsel dönüşüm için yıkılan evlerden biri onlarınki. Ellerinde avuçlarında biriktirdikleri ile satın aldıkları kendi hayallerince küçücük iki göz oda diye kurdukları bir yuvaydı. Senelerin şahitliği olan duvarları evet yaşlanmıştı tıpkı onlar gibi. İlk çocuklarının ölümü, ikinci sevinçleri üçüncünün hastalıkları ve yaslara sevinçlere ya da neşe ve şükre bandırılmış günler..Kalabalık akşam oturmaları şen kahkahalar çıtlamalı höpürdetmeli camdan taşan hayat..hayat akmıştı o evlerinin içinde. hayat büyümüş genişlemiş ağlamış gülmüş ve azalmıştı. Komşular değişmiş adres aynı kalmıştı. Hikaye kopmadan sürüyordu. Yine öyle olsun diye yıkılan ve dönüşen hayatlarının yakınında bir evde kiracı oldular. Yeni doğan yuvaya da şahit olmak göz kulak olmak hazır olmak niyetiyle belki. Dönüşüm zaman ister ama onların yaşlanmış günleri kolay dönüşemiyor.. Adres değişince odalar değişince eşyalar azalınca anahtarı bile saklanan eski evin rüyalardaki hayaleti daha bir sağlam durdu.. Alışmak kolay m...
Devamı