23

-

 

- Bir defterim var..aslında bir kaç defterim var, telefona aldığım notlar hatta artık ses kayıtları, mailler, kitap arası yarım sayfalık ufak yazılar..ama asıl bir defterim var haftada bir gün genelde yazdığım hayatımın izdüşümü notlarla hafızamı kayıt altında tutmaya çalıştığım bir defter..yıllardır kaçıncı oldu bilmiyorum dolduruyorum sayfaları bitince hop yenisi..öyle yılbaşı haydi yeni deftere geçeyim falan da yok..olduğu gibi devam nerde biterse..hayat gibi yani..hayat bizim takvimimizi pek de kaale almıyor nitekim..neyse işte o deftere ne gelirse içimden yazıyorum tabi..pek çok söyleyemediğim şey var içinde ve olan olmayan her şey..çok önemsiz detaylar falan hatta..kişisel tarih..o an anlamsız boş şeyler gibi gelen cümleler bile..sonra yıl sonu genelde dönüp okuyorum yahu ne olmuştu geçen sene diye çünkü gittikçe hızla unutuyorum gerçekten ve bu beni ürkütüyor..ne kadar anlamlı hale geliyor o yazılar bilemezsin..işte yine okuma vakti geldi..bugün başlarım ocak ayı ile..yazgımın geriye dönük analizi..

- peki bu neye yarıyor..her şeyin bir şeye, işe yaraması gerekli mi? olmasa da olur ama olması daha iyi bir kere..ve aslında sandığım kişi olmadığımı yıllar içinde böyle öğrendim..barıştım..sakinleştim..affettim..en çok da kendimi..çünkü mesafeden bakmak ve biten en azından belli bir bölümü biten hikayenin tamamını görmek içindeyken başka dışındayken başka şekle dönüştürüyor..ve hayatın içinden bildiğimizden ya da beklediğimizden daha farklı yöntemlerle geçtiğimizi fark ettiriyor..hayat çok güçlü...insan da. fena değil..

- gözlemlediğin şeyin içinde değilsin dışındasın..gözlemlemek güzel evet bilgi kanalı heyecanlı ama içinde olmak için o göz biraz kapanmalı mı sanki..nasıl akacaksın yoksa akışla ve bunu gerçekten tadacaksın

- söylenmemiş söz yok yer yüzünde demiş bir aziz..yani ben ne kadar ilk defa söylüyor gibi düşünsem de benden önce biri bunu bir yerde bir tarihte dedi..aynı yerlerden kendimizce geçiyoruz..ama şu var..duyulmamış söz..söylendi ama kimse duymadı..

- kendimizce derken gözümün önüne dün çocukların parktaki oyunu geldi...engel parkuru gibi bişi yapmışlar özellikle ufaklıklara göre..her birinin aynı engelden geçişi kendinceydi...durdum izledim onları..boyuna yaşına işte canım kendiliğine göre değişen bir engelle baş etme onu aşma yöntemi ortaya çıkarıyorlar her biri..bu çok ilginç ve güzel geldi..

- Simone Weil demiş ya " dikkat cömertliğin en nadide ve saf halidir" diye hatta şunu da  " dikkat en yüksek derecesine ulaştığında, dua ile aynı şeydir. inanç ve sevgiyi gerektirir." . birine sence önemli birine en büyük ikramın dikkat olabilir..bunun nasıl dönüştürücü bir etkiye sahip olduğunu ben biliyorum..bunu hissetmenin nasıl etkileri olduğu kadar ikram etmenin de..seviyorum bu kadını da.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

selam Mardin

-
 Sana ne anlatacağım, dinle..Biliyorsun genelde her gün çıkıyorum yürüyüşe ve çoğunlukla da sahilde uzun uzun yürümeyi seviyorum..deniz çünkü..ve o kadar çok insan o kadar çok kısa küçürek hikaye anı oluyor ki elim kolum değilse de gönlüm aklım gözlerim dolu geliyorum eve.. Eh her gün yaklaşık aynı vakitlerde aynı merkanda olursan artık görmeye alıştığın insanlar ve fark ettiğin detaylar da artıyor en azından görme körlüğü noktasına kadar..yaşlı bir bey amca dikkatimi çekti.hep aynı yerde oturuyor hep yüzü insanlara sırtı denize dönük.hep gülümseyen gözlerle bir şeylerle ilgileniyor kedi, çocuk, karga, insan..mütebessim..bazen de öyle dalgın sessiz eli ceketinin cebinde yere bakarak oturuyor..bir süre gözlemledim sonra bir gün göz göze gelince ki insanların yüzüne bakıyor selam verdim..aldı selamı ben devam ettim..geri dönüşte el salladım o da öyle.. bunu çocuklara ve yaşlılara yapmayı özellikle seviyorum..çocuklar kısmı muhteşem zaten bakın gülümseyerek ama,illa ki bir hoş tepki g...
Devamı

mektup-iki

-
Sevgili Şukufe,   Her sene kasım ayı böyle mi oluyordu bu şehirde hava hatırlamıyorum, bu sene kızıl saçlı ve hırçın cazibeli bir kadın gibi..okşayan güneşi kadar tersleyen soğukları eksik değil..ama nerdeyse hiç ağlamadı biliyor musun..yağmursuz bir şehir, gözyaşı olmayan bir kadın kadar sert, katı ve kuru hissettiriyor..bir önceki gün bahardan rol çalan bir gün yaşıyorken bir sonraki gün kar yağdı ertesinde ise yine masmavi ve güneşli bir gök selamladı bizi.. bugün oğlumla yürüdük deniz kenarında..bir haftadır yürüyüşlerimi yapamadım ve nasıl bir hasret oldu bu anlatamam..bir ani ölüm, bir yas, bir hayatın görevlendirmesi bir destek olma çabası içinde geçti günler..sana yer kalmıyor günün içinde olaylar o kadar doluyor ve seni çağıran ağızlar o kadar çoğalıyor ki..olsun diyorsun ve bütün bunlara bir köprü gözüyle bakıp yeniden kendi yoluna çıkacağın anı demliyorsun içinde..yani ben öyle yapıyorum..yıllardır öyle yapıyorum..köprüler bazı zamanlar yol kadar uzuyor biliyorsun..ama s...
Devamı

kentsel dönüşen yaşlanıyor

-
 Kentsel dönüşüm için yıkılan evlerden biri onlarınki. Ellerinde avuçlarında biriktirdikleri ile satın aldıkları kendi hayallerince küçücük iki göz oda diye kurdukları bir yuvaydı. Senelerin şahitliği olan duvarları evet yaşlanmıştı tıpkı onlar gibi. İlk çocuklarının ölümü, ikinci sevinçleri üçüncünün hastalıkları ve yaslara sevinçlere ya da neşe ve şükre bandırılmış günler..Kalabalık akşam oturmaları şen kahkahalar çıtlamalı höpürdetmeli camdan taşan hayat..hayat akmıştı o evlerinin içinde. hayat büyümüş genişlemiş ağlamış gülmüş ve azalmıştı. Komşular değişmiş adres aynı kalmıştı. Hikaye kopmadan sürüyordu. Yine öyle olsun diye yıkılan ve dönüşen hayatlarının yakınında bir evde kiracı oldular. Yeni doğan yuvaya da şahit olmak göz kulak olmak hazır olmak niyetiyle belki. Dönüşüm zaman ister ama onların yaşlanmış günleri kolay dönüşemiyor.. Adres değişince odalar değişince eşyalar azalınca anahtarı bile saklanan eski evin rüyalardaki hayaleti daha bir sağlam durdu.. Alışmak kolay m...
Devamı