28

-


- Birden aklına düşen hayatının kenarında bir yerde kalmış bazı siluetler olur aslında hiç ama hiç hatırlayacağını sanmadığın bir tanıdık yani belki az temaslı bir arkadaşlık..sokaktan geçerken gördüğün bilmem ne teyze mesela..sadece silüet ama adı bile yoktur özel hiç bir şey yoktur..dekor gibi figüran hah tamam bu, hayatın film olsa neredeyse hiç konuşmayan figüran gibi yüzler..sadece düzenli ve belki periyodik denilemese de tek sefer değildir görünürlükleri..hani çıkarsan onu oradan o sahneleri atsan geçmese arka plandan mesela olur..senin hayatının kurgusuna zeval gelmez..hiç ama hiç değişmez hikaye..tümüyle görsel fazlalık belki..hatta bazıları ses sadece görüntü bile değil..ama var ve birden farkettiğin bir varlık gibi..birden görmek gibi..niye kalmıştır niye birden bire günün bir anında damlar hafızanın su sızdıran çatısından günlük hayat odasına..

- sen de birilerinin hayatında o figüransın..bu kadarsın bazan..bunu bir düşün.

- arkadaşlarla her sabah birlikte yaptığımız vapur yolculuğunun sonunda tam da haldır haldır kalabalıkla şehre inerken adımlarımız ve sabahın bağrından yeni havalanıyorken günlük telaşlar, onun sesi karşılardı bizi karşı kıyının iskelesinde..yaşlı, kısa boylu, hafif sakallı...aynı yerden seslenen biraz boğuk çatallı ama yine de gür sesiyle.."gazete, eski gazete" 

- biraz zeytinli poğaça-çay tadı, biraz iyotlu İstanbul kokusu, biraz gazete kağıdının ele bulaşan griliği, biraz da sigara dumanlı heyecanlı cümleler vardı o sabahlarda..o kadar heyecanı nerden buluyorduk o apayrı meselde de, bu ses de var işte kenar süsü gibi bütün bunların yanında..

- geçmişe bakarken bir fotoğraf albümüne dalmış ya da kısa film seyreder gibi baktığım anlarda büyütme/yakınlaştırma isteği oluyor . Ekrandaki görüntüyü sürekli daha yakınlaştırma imkanına alışmış gözlerim böyle durumlarda bunu yapma çabasına giriyor..gerekli değil ama merak..anlıyor musun?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

selam Mardin

-
 Sana ne anlatacağım, dinle..Biliyorsun genelde her gün çıkıyorum yürüyüşe ve çoğunlukla da sahilde uzun uzun yürümeyi seviyorum..deniz çünkü..ve o kadar çok insan o kadar çok kısa küçürek hikaye anı oluyor ki elim kolum değilse de gönlüm aklım gözlerim dolu geliyorum eve.. Eh her gün yaklaşık aynı vakitlerde aynı merkanda olursan artık görmeye alıştığın insanlar ve fark ettiğin detaylar da artıyor en azından görme körlüğü noktasına kadar..yaşlı bir bey amca dikkatimi çekti.hep aynı yerde oturuyor hep yüzü insanlara sırtı denize dönük.hep gülümseyen gözlerle bir şeylerle ilgileniyor kedi, çocuk, karga, insan..mütebessim..bazen de öyle dalgın sessiz eli ceketinin cebinde yere bakarak oturuyor..bir süre gözlemledim sonra bir gün göz göze gelince ki insanların yüzüne bakıyor selam verdim..aldı selamı ben devam ettim..geri dönüşte el salladım o da öyle.. bunu çocuklara ve yaşlılara yapmayı özellikle seviyorum..çocuklar kısmı muhteşem zaten bakın gülümseyerek ama,illa ki bir hoş tepki g...
Devamı

mektup-iki

-
Sevgili Şukufe,   Her sene kasım ayı böyle mi oluyordu bu şehirde hava hatırlamıyorum, bu sene kızıl saçlı ve hırçın cazibeli bir kadın gibi..okşayan güneşi kadar tersleyen soğukları eksik değil..ama nerdeyse hiç ağlamadı biliyor musun..yağmursuz bir şehir, gözyaşı olmayan bir kadın kadar sert, katı ve kuru hissettiriyor..bir önceki gün bahardan rol çalan bir gün yaşıyorken bir sonraki gün kar yağdı ertesinde ise yine masmavi ve güneşli bir gök selamladı bizi.. bugün oğlumla yürüdük deniz kenarında..bir haftadır yürüyüşlerimi yapamadım ve nasıl bir hasret oldu bu anlatamam..bir ani ölüm, bir yas, bir hayatın görevlendirmesi bir destek olma çabası içinde geçti günler..sana yer kalmıyor günün içinde olaylar o kadar doluyor ve seni çağıran ağızlar o kadar çoğalıyor ki..olsun diyorsun ve bütün bunlara bir köprü gözüyle bakıp yeniden kendi yoluna çıkacağın anı demliyorsun içinde..yani ben öyle yapıyorum..yıllardır öyle yapıyorum..köprüler bazı zamanlar yol kadar uzuyor biliyorsun..ama s...
Devamı

kentsel dönüşen yaşlanıyor

-
 Kentsel dönüşüm için yıkılan evlerden biri onlarınki. Ellerinde avuçlarında biriktirdikleri ile satın aldıkları kendi hayallerince küçücük iki göz oda diye kurdukları bir yuvaydı. Senelerin şahitliği olan duvarları evet yaşlanmıştı tıpkı onlar gibi. İlk çocuklarının ölümü, ikinci sevinçleri üçüncünün hastalıkları ve yaslara sevinçlere ya da neşe ve şükre bandırılmış günler..Kalabalık akşam oturmaları şen kahkahalar çıtlamalı höpürdetmeli camdan taşan hayat..hayat akmıştı o evlerinin içinde. hayat büyümüş genişlemiş ağlamış gülmüş ve azalmıştı. Komşular değişmiş adres aynı kalmıştı. Hikaye kopmadan sürüyordu. Yine öyle olsun diye yıkılan ve dönüşen hayatlarının yakınında bir evde kiracı oldular. Yeni doğan yuvaya da şahit olmak göz kulak olmak hazır olmak niyetiyle belki. Dönüşüm zaman ister ama onların yaşlanmış günleri kolay dönüşemiyor.. Adres değişince odalar değişince eşyalar azalınca anahtarı bile saklanan eski evin rüyalardaki hayaleti daha bir sağlam durdu.. Alışmak kolay m...
Devamı