mektup

 Sevgili Şukufe,

Uzun zaman sonra yeniden merhaba..mektup yazma sevdama rağmen niye bunca aralık bilmiyorum..aslında biliyorum ama elimde cümle haline gelmiş bir cevap yok..şimdi sütlü kahvemi almış kulaklığımda yine sezenden döne döne aynı şarkıyı dinlerken (hatırlıyorsun değil mi) sana yazmak istedim..yine o şarkıyı döne döne dinliyorsam anlıyorsun değil mi ne halde olduğumu..sen bilirsin bütün hallerimi tercümeye gerek kalmaksızın..kimbilir o kadar uzakta ve gecenin bu saatinde kaçıncı uykundasın..uykucu..ne zor gelirdi o sabahlamak zorunda kaldığımız gecelerde..ama derdin şu günün ilk saatlerini, hani güneş bebek gibi nazlı doğuyorken ve gün resmen taze bir nefes salıyorken üzerimize o altın saatleri yaşamak uğruna çekilir be bu uykusuzluk..sonra demli çayından koca bir yudum alıp gözlerini ufka mıhlardın..neyse..geçmişe gitmeyip bugüne seni getireyim..altı üstünden güzel mi diye bakıyoruz hayata bu ara..altı üstü aynı oysa..ama bir alt üst olma hali var yine de sarsan..insan inanıyor her sabah yine de..inanmasa nasıl yaşar..bugün başka bugün güzel bugün çünkü bugün....ama eriyor bir şeyler aynı zamanda..farkına bile varmıyoruz demicem aslında farkında olarak ama görmezden gelerek..o adam hani uzaktaki o adam demişti ya olmaması gereken belli ne olması gerektiğini bilen sensin..ne kolay başkasının yarasına okşayarak merhem sürmek..

geçen gün kadıköye gittim..haydar paşa garına doğru yürüdüm..senle yürüdüğümüz yolun tersi..kapalı tabi dön geri yaptım..bu sefer saraya oturdum..yok kazandibi değil profiterol yedim..değişmiş..yine de gördüm orada seneler evvel oturup yine böyle sana anlattığım günlerdeki halimizi..gülümsedim..insanın hatırlayınca tebessüm ettiren günleri olması şükür sebebi bence..o zamandan başlamışım yara sayımı arttırmaya onu fark ettim..binlerce ufak yara açmışım..biri iyileşirse diğerini yanına kondurmuşum..şifa gücünü kendi yaralarına harcayan bir insan..belki başkalarına bu kadar iyi gelmemin bir sebebi de bu konuda ihtisas sahibi olmamdır ne dersin..neyse..dönüp dönüp sardığımız yaraların iyileşme hikayesinden kendimize kahramanlık destanları düzenlerden olmaya gerek yok değil mi? 

şaşırmaya devam ediyorum Şukufe..hayat şaşırtıyor hala..bu iyi bir haber mi sence..