ramazan-10
Belki de insanın hamuruna bazı duygularda katıldı..mesela özlemek..ne kadar acı, zor ve istenmeyen bir duygu gibi olsa da buna da ihtiyacımız var..özlemenin de beslediği bir yanımız , kenarımız var..
bu kadar.
yazmak meselesi
ben niye yazıyorum? anlamak mı anlaşılmak mı? bu soru üzerinde düşünürken beraber yürüyelim istersen..bak ne güzel orda bir göl var yamaçtan aşağıya doğru hafif bir eğimle iniyor kır yolu sonra gölün etrafında dolanıyor..mevsim de bahar olsun, kırlar yeşil, ağaçlar coşkulu, çiçekler kızlar gibi şen kahkaha atıyor, kuşlar keza aşktan şakımakta..misss gibi mavi/yeşil bir koku..sevinç bu resmen yaşama sevinci..böyle bir tablonun içindesin nasıl enerjik neşeli ve hareketli olmazsın değil mi..o nedenle hem yürüyelim hem konuşalım.. aslında burda mesele yazmak değil yani köküne doğru inersek yazmaktan evvel anlatmak var..kime? cevaplarım hep kişisel olsun diye ben zamirini kullanacağım..ben kime anlatmak derdindeyim..dert mi dedim evet bu bir dert benim için anlatmak anlamamın bir yolu, yolculuğu..benim kime anlattığımın ilk anda çok bir önemi yok..anlatabilmek söze büründürmek benim meselem..kendimi kendime duyurmak..kendimi göremiyorum sesimi aslında duyamıyorum iç dünyamı bari içimd...
Ah olmaz mı.. özlemek içteki duyguları katmerlendirmek gibi adeta. Gelecek günleri beklemeyi, beklerken çoğalmayı öğreten bir duygu bana göre. :)
YanıtlaSilne kadar güzel açtınız evet katmerlendirmek ve çoğalmak.. tam da böyle :)
Sil