hzr-17

 

Pencereden süzülerek gelen sabahın enerjik sarı ışığı tam ortadaki mutfak masasına vuruyor..Küçük vazodaki bir buket papatya cılız gövdelerini birbirine iyice yaklaştırmış ve ufacık hava baloncuklarının yamaçlarına birikmesinden gıdıklanır gibi minik kahkahalar atıyorlar..Beyaz keten bir örtü serili masada, üzerinde kahvaltı tabakları rengarenk..Vişne reçeli ve beyaz peynir bir dilim ekmeğin üzerinde serilip kalmışlar üst üste, simsiyah zeytinler ışıl ışıl, yanlarındaki yeşil zeytinlere bir garip bakıyorlar, hor görür gibi. Bal, tereyağı ve kaymak arasında iki cami arası beynamaz misali süzülüp kalmış..Yeşillikler, domates ve biber ve tabii ki çengelköylü salatalık bir yanda..Ekmeği çıtır koyalım, sıcacık..Çay demlendi..Hadi geç otur sandalyeye ben eksik olan en sevdiğim kahvaltılığı yaparken anlatmaya başlayayım bir yandan haftanın bıraktığı cümleleri..Ne mi yapacağım eh artık vakti geldi domatesler çıktı menemen tabi ki :) seversin değil mi? Sen başla bir yandan çay soğumasın, ben biber ve domatesleri doğrarken..

Ne diyordum, geçen haftadan hatırlarsın biraz tatsızdım biraz kafam karışık..ergen kızçemin soruları falan, sağ olsun arkadaşlar yazdı her yandan cevaplar geldi..her birini paylaştım onunla..onu çok şaşırttı ve mutlu etti insanların bu ilgisi:) ama konu hüsn-ü hatimeye varamadı tabi, yola devam modunda oturduğumuz yerden kalktık yürüyoruz.şimdilik gündem değişti zaten..dur ona geleceğim..yumurtaları da çırpalım :) annemi mutfakta bir şeyler hazırlarken izlemek ne çok hoşuma giderdi..gerçi buna genelde az zaman kalırdı ama özellikle hafta sonu yemek hazırlarken her bir el hareketini izlemek çok ilginç gelirdi, kadınların sihirli elleri :) belki ilk olarak ellerime güvenmeyi o anlarda öğrendim ve gücüme inanmayı..annem kesme tahtası kullanırdı ince ince keserdi soğanları en çok buna dikkatle bakardım..anneannem her şeyi elinde kesip doğrayanlardandı ki çok da hızlı ve usta bir şekilde bunu başarırdı..ben öyle denedim ama yapamadım, hala annem gibi kesme tahtası kullanıyorum görüyorsun..bir de ekmek yapmaları, hamur yoğuruşları vardı ki off bence sinema zevki..ah neyse menemen pişti işte..

salı günü yine küçük bir grup gezi halindeydik ve nedense çok kalabalık, akmayan zor ve yorucu bir gün oldu..hayır hafta içi ve tatil değil hava desen eh işte nedir anlamadım..ertesi gün 23 Nisan diye mi acaba bilemedim..neyse asıl olay çarşamba günü yani 23 Nisan'da oldu..tam öğlen kahvelerimizi içmek için oturmuştuk koltuğa başladı sallanmaya..ve o ses o çıtırtı..garip bir hisle gelen ilk an şoku..devamı sanki farklı mı...kaldık öylece..hepimiz evdeyiz Allahtan yani kim nerde derdi yok en azından..sana bir şey söyleyeyim mi, hiç bir bilgi eyleme dönmüyor..çök -kapan falan bile gelmedi..gözlerim sallanan avizede elim kızımın kolunda oğluma seslenirken bir yandan çıkalım diyorum eşime..çıkmadık..çok korktum..hayatım boyunca biriken deprem anları ve bilgileri haberleri o anda kocaman bir çukur oldu içine düştüm sanki..sadece bekliyorsun o an..neyse sonrası malum haberleşmeler ne oldu falan aramalar..haberi duyar duymaz beni soran o güzel kalplere bir kez daha sarılıyorum burada..insanın bunu duymaya ihtiyacı oluyormuş yani çoook anlamlıymış bu ufacık soru kelimesi yeniden hatırladım..

omlet sever misin, hayır sormadan menemen yaptım ama istersen sana hemen güzel bir dereotlu omlet yaparım ne dersin? ya da neli istersen..kahvaltı etmek güzel şey hele ki böyle sevdiğin biriyle hoş sohbet ederek yavaş yavaş güne başlamak, öyle değil mi..e yani şair Süreya buyurmuş zaten "kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı" :) zaten kahvaltı masadakiler değil şekerim biliyorsun sen de bunu..yoksa unutamadığım bir bardak sütle ya da çorbayla yapılan kahvaltılar var :)

işte öyle haftanın ortası deprem nedeniyle bölündü çatladı, kafalar ,kalpler ,zihinler de öyle..okullar tatil oldu..planlar iptal oldu (perşembeyi boş geçmeyecektim) ..kitap siparişlerim geldi onların arasından birini ilave ettim diğer okuduğum kitaba ( dip akıntıları ve irlanda defteri yan yana gidecek yani) biraz berlin biraz dublin..oysa diğer yandan İstanbul Ansiklopedisi dizisini izledim ki çok keyifliydi seyretmesi, dizi nedeniyle daha da depreşen İstanbul aşkım..seni kılcallarından kalbine kadar tanımak zevkini bana bahşeder misin ey şehrim..sen okudun mu Reşat Ekrem Koçu'nun o eserini..merak ettim doğrusu..ve asıl kendi maddelerini yazmak nasıl olurdu düşünmedim diyemeyeceğim...velhasıl böyle böyle unutmaya başladım o anın bıraktığı hali..

Hava çok güzel, istersen yürüyüşe çıkalım biraz şu koruda..kuşların sesine bırakalım kulaklarımızı ve susalım..dönünce güzel bir kahve içeriz. eh o da senin güzel ellerinden olur ne dersin :) 

hem hep ben konuştum yine..hadi sende anlat biraz..

selametle.