ikide bir-8

 

" dünya gezegenini ziyaret etmek için insan çocuğu olarak doğman gerekiyor. ilk başta yeni vücudunu kullanmayı, dik durabilmeyi öğrenmen gerekecek. yürümeyi ve koşmayı, ellerini kullanmayı, ses çıkarmayı ve sözcük oluşturmayı öğreneceksin. yavaş yavaş kendine bakmayı öğreneceksin. burası sakin ve huzurlu. ama orada renkler, duygular ve sesler sürekli üstüne çökecek. hayal bile edilemeyecek kadar çok canlı, bitki ve hayvan göreceksin. burada her şey daima aynı. ama orada her şey hareket halinde. her şey sürekli değişiyor. Dünya'nın zaman nehrine dalacaksın. öğreneceğin ve hissedeceğin pek çok şey olacak. zevk ve korku, neşe ve hayal kırıklığı, hüzün ve merak. karmaşa ve keyifle doluyken nereden geldiğini unutacaksın. büyüyecek, gezecek ve çalışacaksın. belki kendi çocukların hatta torunların olacak. yıllar içinde yaşadığın bu mutlu, hüzünlü, dolu, boş sürekli değişen hayata bir anlam vermeye çalışacaksın. ve yıldızına dönme vakti geldiğinde o tuhaf güzellikteki dünyaya elveda demek zor olabilir"

dün gece yaşamaya bak(2021) filmini izledim..sakin bir film..bir çocuğa anlatır gibi anlatıyor hikayesini..bence güzeldi, lakin yukarıdaki bölüm ayrı hoşuma gitti. gecenin sakinliğinde duymak iyi geldi işte.. filmde dayısı tarafından çocuğa okunan bir çocuk kitabından (star child- claire a. nivola ) bu bölüm..burada da bulunsun istedim..bazı çocuk kitapları ne kadar büyüklere göre..büyüdükçe uzaklaştığımız o çocukluk gezegenimizden bir esinti gibi geldi işte..ha tabi tam burada küçük prensin kulaklarını da çınlatmadan geçmeyelim ki kalbimizde yeri ayrıdır..

büyüdük mü sahi..bedenler yılların ve yolların seyrinde halden hale geçiyor da ruh aynı kalp aynı sanki..sadece hatıraların katmanlaştırması ile büyümekten ziyade boyut kazanıyor gibi geliyor bana..bir tohumun büyümesi gibi değil, bir hamurun açılıp tekrar üstüne katlanması tekrar açılıp tekrar katlanması gibi..eskisinden daha katmanlı aynı mayalı hamur parçası..gibi gibi..

bu gece sanırım dolunay..yani ruhumun o gümüşi ışıkla yıkanacağı yaz dolunaylarından ilki..yaz dolunayları daha başka..terasta oturup saatlerce güneşlenir gibi aylanmak o nur gibi beyaz akışın hücrelerime kadar sinmesini hissetmek ayrı bir keyif..şifasına inanırım..yok hayır son moda bilgilerden değil bu çoook eski çocukluğumdan belki daha da evvelinden kalma bir bilgi..doğrusu eğrisi tartışmaya kapalı :)) ailemin kadınlarından gelen bir bilgi..bazı şeyler kelimeye sığamayacak kadar başka..haldir sadece..

dünyanın zaman nehrindeyiz hep beraber ve üzerimize yağan bunca şeyin arasında elden ele uzattığımız bir " burdayım, görüyorum, duyuyorum seni" duygusu var..ve biz buna ihtiyaç duyuyoruz, bu görünmeyen bağla beslenmeye..varlığımızın şahitliğine..

sel suyunun akmasıyla bir ırmağın akması arasındaki fark gibi sanki..biri yatağında yerinde sakin ve sakinleştiren bir varoluş haliyken diğeri mekanı olmayan alanda kaos ve dehşet..biri inayet biri cinayet..günlük hayatın akışını sel suyuna dönmekten belki bu bağlar kurtarır biraz da olsa..nasip..

böyle geldi aktı bugün..

ha bu arada teyzeciğim yani Özge'nin annesi olan sevgili teyzeciğim, öpüyorum ellerinden..sizin gibi zarif bir hanımefendinin bu serinin okuyucu ekibinde olduğunu bilmek de ayrı güzel..çok sevgiler..

gerek gezdiklerini, gördüklerini gerek hayatın içinden geçerken fark ettiklerini, düşündüklerini ve hissettiklerini paylaşan sevgili blogdaşlarım size de sarıldım..nefes oluyorsunuz..bilin yani :))

sevgili okur sen zaten olmasan olmaz..sen de bunu bil..:))

ay duygusala mı bağladım nedir..hep bu dolunaydan bunlar :))))