yanına kalan, yarına kalan..

Bugün güzel bir sohbet geçti aramızda onunla..vefat eden halasının ardından evi kapatma işi ona düşünce koca evdeki bütün eşyalarla ilgilenmek durumunda kalmış..rahmetli enişte beyden kalma resim malzemeleriyle karşılaşmasıyla başlamış her şey..her şey dedimse bu olayla ilgili her şey..enişte bey asırlık bir ömrü tamamlayıp öte aleme göçmeden evvel özellikle ömrünün ev içinde geçmek durumunda kalan son döneminde epey yoğun ilgilenmiş resimle..bence dedi  resimle uğraşmak enişte beyi hayatta tuttu, zor dönemlerden geçerken elinden tuttu..insanın böyle zamanların içinden geçerken faydalı olacak bir hobisi olması ne kadar önemli diye o zaman düşündüm..

neyse efendim, elden çıkarılması gerekenle çıkarılmış dağıtılacaklar dağıtılmış, kalacaklar ayrılmış..bütün bir ömrün birikiminden geriye kalan her şeyin böyle toz taneleri gibi dağılıp yitmesi ne garip..sizin inşa ettiğiniz ve sizi meydana koyan bir alan pufff...buna şahit olmamak en iyisi sanırım..neyse.. 

resim malzemelerinden bazılarını da evine getirmiş..biri söyler bişi dürter ya işte o anları kaçırmamak lazım..annesi söylemiş denesene diye o itiraz etmiş çöp adamları bile küstürmekten korkarak..ama denemiş..ve bu karşılaşma anı çok iyi gelmiş..sonra resim macerası başlamış..bunu anlatırken bile coşkusu nasıl doğru bir kapıyı açtığını belli ediyor..ne güzel değil mi..karşılaşma bahsi ve deneme şansına sahip olmak meselesi ayrı yazı konusu, belki konuşuruz ne dersin..

benim burada ilgimi çeken nokta ise enişte beyin ölümünden sonra dahi bir insana deneyim imkanı sunabilmesi..muhtemelen böyle bir kurgu aklından geçmemiştir ama kendisinden kalanlar birine bir yol açtı..yani yaptığınız yanınıza kar kalmıyor, başkasına da kar payı olabiliyor..hep derim bu yaptığım ile kim bilir neyi etkiliyor olacağım, bilemem ama alemde boşluk yok o kesin..

enişte beye ve halaya rahmet olsun deyip çaylarımızı yudumlarken yaptığı tablolara hayranlıkla bakıyordum hikâyenin sonunda..

bu da burada dursun istedim sevgili okur :)

öyle işte..