ramazan-4

Bugün biraz küskün hissediyorum kendimi açıkcası..neye ve kime ya da neden hiç bilmiyorum ama hissettiğim duygu bu..kırgın bile değil küskün..canım hiç konuşmak istemiyor..sadece çayımı içiyor beyaz ekrana boş boş bakmaktan sıkılıyor ve bunları yazıyorum..yeftin olmak diye bir kavram ya da kelime okudum geçen instagram aleminde birinde..hafiflemek anlamına geliyormuş..insan yemedikçe içmedikçe neyden hafifler..kalbinde birikenler mesela açığa çıkar ve buharlaşır mı..bedeni hafifledikçe ruhu kendini tüm ağırlığıyla ortaya koyar ve bu aslında hafiflik midir..ruh ne kadar ağır olabilir ki..ama tecellisi O ulu mevlanın ki dağlar eridi..bu aciz beden neye mazhar oluyor da taşıyabiliyor bu yükü..yük mü bu yoksa insan bir aşkı taşır gibi mi taşır bilmeden..soruları çoğalanın yolu kaybolmaya yakındır..sus ve yürü..ne sor ne söyle demişti biri..belki de bunlar da bu vaktin cilveleri bilmiyorum...

uçakla bulutlu kapalı hatta yağmurlu bir havada uçmak gibi sanki bu zamanın bazı halleri..o karanlık ve bulutlu ve fırtınalı hava kargaşa aşağıda kalıyor bir anda güneş ve mavilik çıkıyor ya hani karşına..nasıl hayret ve hayranlıkla bakakalmıştım bu süzülme haline..her şeyin şağıda kaldığı bir yükseliş..evet hengamesi, neşesi, koşturması, sıkıntısı falanı filanı ile köpük köpük yaşanan bir mekan ve zaman bir tarafta( buna ramazan da dahil) hepsinden azade bir yükseklik ve hafiflikte süzülmek bir tarafta..küskün bir halden kapı o maviliğe doğru açılabilir mi..sanki biraz öyle gibi..bilmiyorum..

bugün de böyle işte..