14

 

- Bugün de kızımın doğduğu gün..ikinci kez değil her evlatta ilk kez olan bir şey bu annelik..ilkinin acemilikleri yok ama heyecanı yine başka..keyfini daha çok çıkardığım bir dönem diğer yandan yine de hayatın kolay akmadığı yıllar..kızımla çok eğleniyoruz o kesin..kız neşesi..ve beni bana gösteren en yalın aynam..birbirimizi bilediğimiz de gerçek..evet sevgili dünya ikinci bir hediye daha bırakacağım ardımda inşallah hem çok güzel hem de yandın be dünya :))

- Sevgili C. ne yaptın sen öyle..yaşamın tortusu blogunda adımız adresimiz geçmiş..ben burada kendi halimde sayıklıyordum..yoldan geçerken nasibi olan duyar diyordum..hoş yine öyle olacak ama işaret edilmiş olmak etrafımda gezinen daha çok göz olduğunu bilmek..kal geldi..bakalım nereye kadar kal nereye kadar git ve nasıl olur..şimdi tek tek gezinecek o kadar blogdaş kervanı oluştu ki bu da ayrı macera..bu güzel..sende bir şey var C. tam toparladığımda yazacağım bunu ama var yani..hani şu kadar diyebilirim topladığın sana konuşan o kalpler var ya şimdi dağıtıyorsun hayata gibi..neyse öyle işte..

- görünmez bağlarımız var..görünmez ama bilinmez değil..

- gelelim yılın tortusu 6.soru üzerinden düşünmeye..ölüm döşeği anı..son an halleri düşünceleri..bir kere ölüm üzerine düşünmek okumak zaten yaptığım bir şey kaçınmıyorum hatta ilgimi çekiyor bir olgu olarak..kendi ölüm döşeği hayalim değişmekle birlikte ve en son aldığım hissiyata göre oldukça ani olmasını beklediğimi bir kenara koyarsak asıl hayalim şu şekilde..bir kere yaşlanmayı istiyorum hayır illa ki çok uzun yaşamak değil ama güzel yaşlanmayı nene olmayı yani ve bunun demlenmiş bilgelik ve merhamet olarak etrafıma hayrı olmasını diliyorum..insanın tek şefkat kaynağı anne babası ve sevdiği falan değildir ya da olmamalı..insanın ne kadar çok şefkat kaynağı insanı varsa o kadar yumuşak bir hayatın içinden geçiyor bu kesin..düşse de acısı az izi hafif oluyor..neyse bunu sonra yazayım burada uzayacak.. işte o yaşlılığın en güzel zamanlarında anneannemin duasıyla üç gün yatak dördüncü gün toprak tecellisine mazhar olmayı da diliyorum..ve diyelim üçüncü gündeyiz..evde ölmek, yatağımda, vedalaşmış olarak, sevdiklerimin yanında olarak bunu beklemeyi istiyorum..kim onlar şimdi bilemem ama kimler olsun isterdim var düşündüklerim..bu dünyadan en son gördüğüm de mavi gökyüzü olsun bunu istiyorum..dışarda sahne böyle yani çok basit sade ama insani doğal..o sırada benden geriye ne kalacak gözümün önünden geçen hayat filmime bakıp ne diyeceğim içimden ne düşüneceğim...hım bu kısmı zor..benden geriye bir tebessüm ve iyilik hissi kalsın insanların kalbinde ki buna niyetle yaşıyorum..sanki oluru var gibi..zarar verme niyetiyle kasti bir şey yapmadım bugüne kadar..ve pişmanlıklarım kendimle ilgili onlar da az aslında..ben affederek yaşadım bu hafiflikteyim..dilerim hayatından geçtiğim herkes şunu der "iyi insandı severdim bir zararını görmedim rahmet olsun" tabi biraz manyaktı hafif çatlaktı ay neydi o öyle diyecekler de vardır yani :))  mesele ölmek değil o olacak bir şekilde hayırlısı tabii ki (imanlı asan kolay ve güzel olsun) mesele yaşamak hatta bunu iliklerine kadar hissederek ve razı kalarak yaşamak..insan yaşamaktan sakınmamalı..olduğu kadar..oh be yaşadım iyi ki de yaşadım diyebilmeli gözlerini kapatırken..bomboş bir defter götürmekten hicab duyarım..öyle işte..