hzr-9 ve ramazan-2

 

bugün pazar..saat şu an 21' i geçiyor..haftalık z raporumu yazacağım ve ramazan güncesini de..plan bu..yemek sofrası toplanıyor..kahveler içiliyor..akşam namazları eda edilip beyler teravih için yolcu ediliyor..çay demlenirken ben de şöyle bir bakayım sosyal medya ne alemde diye alıyorum telefonu..ve öğreniyorum ki Edip Akbayram vefat etmiş..beklenmeyen bir haber değil ama bu üzülmeye engel değil..benim çocukluk/ ilk gençlik yıllarımın önemli bir ismi..bir anda bir yerlere gidiyorum çok uzakta bir yerlere..gözlerim dalıyor..1991 yılında çıkarttığı kaset çalıyor evimizin salonunda..ben en çok "eşkiya dünyaya hükümdar olmaz" şarkısını seviyorum..içimde büyüyen bir isyana çok uygun bir şarkı..hem öfke hem acı barındıran karışık bir duygu..annem çok seviyor Edip beyi, ortanca kardeşim benden de çok..gülhane parkında yaz konserleri düzenleniyor o zamanlar..o yaz mı bilmiyorum onun konserine denk geliyoruz..evet tesadüfen çünkü bilerek ayarlanmış değil..ve kalıyoruz gece yarısına kadar..dinliyoruz ailecek konseri..son vapurla dönüyoruz eve doğru..çok mutluyum çok..o kalabalık tek bir ağızdan ne güzel söyledik eşkiya dünyaya hükümdar olmayacağını..kendimi her şeye hazır bir genç olarak hissediyorum..

öyle işte..sonra çayımı alıp buraya geldim..bazı anlar sonsuzdan bir yerlere açılıyor da açılıyor sanki..rahmet olsun tüm zarif ve güzel yaşayıp öte aleme göçenlere..

bu haftanın ilk önemli anektodu, Eyüp Sultan hazretlerini ziyaret ve oradan ArtFeshane'deki Ahmet Güneştekin'in sergisini gezmek..Eyüp benim için özel yerlerden belki en özeli..bunda hazretin çok önemli payı var tabi ki..ArtFeshane ise gerçekten çok güzel kullanışlı ve modern bir yer olmuş..sergi de çok etkileyici ve düşündürücüydü..çok güzel bir gün geçirdik o gün..bir diğer gün ise arkadaşımla Üsküdar da buluşmamız ve o gün bahardan bir gün gibi olması..bol yürüyüşlü ve sohbetli bir gün ekleniyor geçmişime, masmavi boğaz kokulu..sonra zaten işte Ramazan havası..daha ne olsun..güzel bir hafta yani geride kalan..iyi ki yaşadım dediğim "iyi ki" lerimin bol olduğu bir hafta çok şükür..

ve bugün ramazanın ikinci günü bitti..sanki biraz daha yavaş mı geçti bilmiyorum ama yine bir sürü şey hallettim..hatta yürüyüşe bile çıktım ama çivi gibi bir soğuk vardı yalancı güneşin ardına saklanan..düzenli okumalarım var onları da yaptım..hatta ilk iftar davetimi aldım ve ilk iftar davetimi planladım nasipse :) 

bugüne şunu not düşüp bitireyim yazıyı..beni çok etkilemiş bir an..Eyüp Sultan hazretlerini ziyaret ettik çıktık türbeden iç avluda benim özellikle gidip sığındığım bir pencere var oraya doğru yürüyorum..dışardan ziyaret için gelenlerin dualarını ettiği muvacehe noktasının az ilersinde parmaklıkların orada bir adamcağız dikkatimi çekiyor..türbenin dış parmaklıklarına yapışmış ve sürekli şunu söylüyor ağlamaklı bir sesle "yalvarıram yalvarıram yalvarıram...."nefes almaksızın ve o kadar içten ki bunu hissetmemek kalbi olan için mümkün değil..duruyorum bakıyorum..pejmürde bir hali var..hani dilenci kılıklı neredeyse..belki değil ama..bir çanta var yanında poşetle bohça arası bişi..gerçekten yalvarıyor , diyorum ki içimden istemek böyle mi olmalı acaba..nedir derdi niye bu çaresizce inleyiş kim bilir..insan halimle ben durup kardeş nedir ne yapalım diyesim geldi kim bilir rahmet deryası nasıl çağlayacak..belki de böyle istemeli..sırf dileyiş olma hali..gidip kendi yerime sığınıyorum biraz..avluyu, insanları, asırlık çınar ağacını, sessiz hazireyi seyrediyorum..yine bir sahne açılıyor önümde hadi bakalım izle ve anla diyorum kendime..çok dokunuyor..bunu alıp saklayayım hatta yazayım diye o vakit aklımdan geçiyor..

böyle işte..